Różaniec za misje

TAJEMNICE RADOSNE
(poniedziałek i sobota)

W nasz człowieczy los wpisane są tajemnice radosne. Są one dla nas przedsmakiem tego
szczęścia, do którego jesteśmy przeznaczeni. Uczą, że jedynym i obfitym źródłem niegasnącej
radości jest sam Bóg.
Prośmy za misjonarkami i misjonarzami, aby byli radosnymi świadkami Ewangelii.
Niech radość Ewangelii stanie się źródłem misyjnego zapału dla całego Kościoła.

I TAJEMNICA RADOSNA
ZWIASTOWANIE
„Anioł rzekł do Maryi: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, «błogosławiona jesteś
między niewiastami»” (Łk 1,28).
Maryja wypowiedziała swe „tak” dla zbawczego planu Boga. Odtąd Jej jedynym pragnieniem
stało się, by cały świat przyjął Jej Syna jako swego Pana i Zbawcę.
Afryka jest kontynentem, który cierpi z powodu nieustanych konfliktów etnicznych,
głodu i zacofania. Dziesiątkują go choroby, brak dostępu do wody pitnej, zabobony i nędza.
Módlmy się za młode Kościoły w Afryce, by głosząc Chrystusa i prowadząc dzieła
charytatywne i edukacyjne przyczyniały się do duchowego i społecznego odrodzenia całego
kontynentu.
II TAJEMNICA RADOSNA
NAWIEDZENIE ŚW. ELŻBIETY
„Elżbieta wydała okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami i
błogosławiony jest owoc Twojego łona. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się
słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1,42. 45).
Maryja zaniosła swej krewnej Jezusa. Nie zważając na trudy i niewygody podróży, wybrała
się do niej z pomocą. Otrzymana w Nazarecie misja nie zamknęła Jej serca na potrzeby
bliźnich. Maryja kochała z całego serca Boga, a w Nim – ludzi.
Módlmy się za rdzenne ludy Ameryki Łacińskiej, które borykają się z
niesprawiedliwością społeczną, korupcją, przemocą i dyskryminacją ubogich, aby znalazły
siłę do ich przezwyciężania w Chrystusie, Synu Bożym, który przyszedł na ziemię, by nas
zbawić.
III TAJEMNICA RADOSNA
BOŻE NARODZENIE
„Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się
przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką,
która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel,
którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w
pieluszki i leżące w żłobie” (Łk 2,9-12).
Jezus narodził się w skrajnym ubóstwie, aby ubodzy mieli do Niego dostęp. Ukrył swe
bóstwo. Stał się darem bezinteresownej i wspaniałej miłości Ojca.
Módlmy się za Europę, by odnowiła się w wierze i na nowo podjęła dzieło
ewangelizacji wszystkich narodów. Niech radość Ewangelii stanie się źródłem zapału
misyjnego dla Kościołów w Europie, przywracając im moc wiary i siłę ducha.
IV TAJEMNICA RADOSNA
OFIAROWANIE PAŃSKIE
„Symeon wziął Dziecię w objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwól odejść
słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu
Twego, Izraela” (Łk 2,28-32).
Składając w świątyni jerozolimskiej ofiarę ubogich, Maryja z Józefem podziękowali Bogu za
narodziny Jezusa. Swą wdzięczność za wypełnienie się Bożych obietnic wyraził również
prorok Symeon. Maryja uczy nas dostrzegania z wdzięcznością tego, co daje nam Bóg.
Módlmy się za ludy Oceanii, aby i do nich dotarło Światło Ewangelii. Niech ich rajska
ziemia, liczne wyspy i nieogarnione wzrokiem terytoria staną się królestwem Chrystusa, oazą
pokoju i Bożego błogosławieństwa.
V TAJEMNICA RADOSNA
ZNALEZIENIE CHRYSTUSA W ŚWIĄTYNI
„Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami,
przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni
bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka
rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i Ja z bólem serca
szukaliśmy Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie
wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” (Łk 2,46-49).
Rodzice Jezus przeżyli dramat zagubienia Go. Szukali Syna z bólem serca i wielką
niepewnością. Gdy znaleźli Jezusa w świątyni zrozumieli, że winien być on „w sprawach
swego Ojca”.
W wielu krajach azjatyckich dzieci są wykorzystywane do ciężkiej, niewolniczej i
szkodliwej dla zdrowia pracy. Są bite, żyją w nędzy i beznadziei. Często posługują się nimi
zorganizowane grupy przestępcze dla swych celów. Módlmy się za dzieci żyjące w Azji, by
mogły beztrosko i radośnie przeżywać swe dzieciństwo i jak Chrystus wzrastać w latach i
łasce u Boga i ludzi.

TAJEMNICE ŚWIATŁA
(czwartek)
Tajemnicę światła ukazują Chrystusa jako światłość świata (zob. J 8,12); Tego, który
przynosi na świat pełnię prawdy i miłości. W świetle Chrystusowego światła i prawdy
układajmy nasze życie. Odkrywajmy Jezusa i dzielmy się radością wiary z innymi. Pamiętajmy
o misjonarkach i misjonarzach, którzy na krańcach świata mówią o Bogu, Jedynym naszym
Zbawicielu.
I TAJEMNICA ŚWIATŁA
CHRZEST CHRYSTUSA W JORDANIE

„Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił,
otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba
odezwał się głos: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Łk 3,21-22)
Podczas chrztu pokuty Chrystusa w Jordanie objawiła się Trójca Święta: Bóg, który jest
miłującą się wspólnotą Osób. Jezus, umiłowany Syn Ojca stał się solidarnym z grzesznikami,
aby wszystkich doprowadzić do chwały i świętości.
W Afryce jest wiele tradycji religijnych, w których Duch Święty ukrył ziarna prawdy.
Afrykańczycy są bardzo religijni, lecz często ich wiara jest podszyta strachem przed złymi
duchami, które mogą im szkodzić. Módlmy się za rdzennych mieszkańców tego kontynentu,
aby pozbyli się strachu i z wiarą przyjęli Chrystusa jako wybawcę z niewoli zabobonów i
magii. Niech Jezus obdarzy ich serca odwagą i pokojem.
II TAJEMNICA ŚWIATŁA
CUD W KANIE GALILEJSKIEJ
„Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa.
Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa
mówi do Niego: Nie mają już wina. Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub twoja sprawa,
Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? Wtedy Matka Jego powiedziała do sług:
Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych
przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy
miary. Rzekł do nich Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po brzegi. Potem do
nich powiedział: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu! Oni zaś zanieśli” (J 2,1-
8).
Maryja jawi się w Kanie Galilejskiej jako Matka zatroskana o wszystkich, czujna i gotowa
nieść konieczną pomoc. Jest Wszechmocą błagającą. Na Jej prośbę Jezus uczynił pierwszy
cud – dokonał przemiany wody w wyborne wino.
W Ameryce Łacińskiej jest wiele sytuacji, które wymagają przemiany, uzdrowienia i
naprawy. Ten ogromny kontynent nieustannie zmaga się z korupcją, niesprawiedliwością
społeczną i przemocą. Jego mieszkańcy potrzebują pomocy, aby żyć w duchu solidarności i
miłości braterskiej. Prośmy Maryję, by ze swego największego sanktuarium w Guadalupe
promieniowała pokojem, radością i umiłowaniem dobra wspólnego. Niech ludy tego
kontynentu doznają Jej matczynej pomocy i wstawiennictwa.
III TAJEMNICA ŚWIATŁA
JEZUS OGŁASZA KRÓLESTWO I WZYWA DO NAWRÓCENIA
„Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas
się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,14-
15).
Swą publiczną działalność Chrystus rozpoczął od nawoływania do pokuty i nawrócenia.
Ogłaszał nadejście królestwa Bożego i zapraszał do przyjęcia go. Uczył, że to królestwo nie
ma granic geograficznych, lecz chroni się w ludzkich sercach.
Módlmy się za Europę, która potrzebuje odrodzenia w wierze i odkrycia na nowo
Chrystusa jako Pana. Prośmy, by „stary kontynent” odmłodniał dzięki zapałowi misyjnemu i
radości, jaką daje poznanie Ewangelii.

IV TAJEMNICA ŚWIATŁA
PRZEMIENIENIE PAŃSKIE NA GÓRZE TABOR
„Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na
górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce,
odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy
rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz,
postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Gdy on
jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn
umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie! Uczniowie, słysząc to, upadli na
twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: Wstańcie, nie
lękajcie się! Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa” (Mt 17,1-7).
Odsłaniając tajemnicę swego bóstwa i chwały wiecznej Jezus przygotowywał uczniów na
swoją mękę i śmierć. Chciał umocnić w nich nadzieję zwycięstwa, by wystarczyło jej na czas,
gdy wszystko wyda się im przegrane i stracone.
Módlmy się za ludy Oceanii, aby wśród nich zakorzenił się Kościół, wspólnota wiary
w Zmartwychwstałego. Niech wzrastają w poznaniu Chrystusa, który daje prawdziwe życie i
chroni przed beznadzieją. Niech znajdą się gorliwi misjonarze, zapalający światło wiary,
które nie zgaśnie w ciemnościach cierpień i trudów.
V TAJEMNICA ŚWIATŁA
USTANOWIENIE EUCHARYSTII
„A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom,
mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy
dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza,
która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” (Mt 26,26-28).
Jezus znalazł sposób, by mimo upływu czasu od Jego powrotu do Ojca, pozostać z nami.
Eucharystia jest sakramentem Miłości obecnej w życiu tych, których On kocha. To sakrament
całkowitego oddania się, zawierzenia i pomniejszenia Tego, który skrył swe bóstwo i
człowieczeństwo, by stać się naszym duchowym Pokarmem.
Módlmy się za młode Kościoły w Azji, które czerpią siłę do codziennej ewangelizacji
z Eucharystii. Ona rodzi męczenników i gorliwych wyznawców. Prośmy o wolność religijną
dla prześladowanych, aby mogli bez przeszkód i lęku chwalić Boga w swym życiu.

TAJEMNICE BOLESNE
(wtorek i piątek)
Tajemnice bolesne przygotowują nas na przyjęcie cierpienia w naszym życiu. Uczymy się od
Chrystusa dźwigania krzyża w duchu miłości i dziecięcego zaufania Bogu.
Módlmy sie za misjonarzy, którzy doświadczają odrzucenia, obojętności, cierpienia
fizycznego lub duchowego, aby byli silni w wierze i trwali mimo przeciwności losu w swej
misji.
I TAJEMNICA BOLESNA
MODLITWA CHRYSTUSA W OGRÓJCU

„A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: Usiądźcie
tutaj, Ja tymczasem będę się modlił. Wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drżeć, i
odczuwać trwogę. I rzekł do nich: Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i
czuwajcie! I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby – jeśli to możliwe –
ominęła Go ta godzina. I mówił: Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten
kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty niech się stanie!” (Mk 14,32-36).
Podczas modlitwy w Ogrójcu Jezus, jak każdy człowiek w sytuacji zagrożenia śmiercią, był
przerażony i bezradny. Strachowi przed bólem fizycznym towarzyszyło cierpienie duchowe,
spowodowane świadomością, że wielu ludzi odrzuci zbawcze owoce Jego Męki.
Prośmy za udręczone głodem, chorobami i wojnami ludy i plemiona Afryki, aby w
Męce Chrystusa znajdowały siłę do pokonywania apatii i lęku, nie poddawały się rozpaczy i
rezygnacji. Módlmy się, aby Afrykańczycy, jak Chrystus mówili Bogu: „Nie moja, lecz
Twoja wola niech się stanie” i w Nim szukali pomocy i wyzwolenia.
II TAJEMNICA BOLESNA
BICZOWANIE CHRYSTUSA
„Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować” (J 19,1).
Żołnierze wykonali karę naznaczoną przez Piłata. Bezlitośnie smagali ciało Chrystusa. Pan
przyjmował tę mękę w milczeniu, z całkowitym poddaniem się, bez walki. Wszystko znosił w
duchu ofiary. Swą zbawczą intencją obejmował także tych, którzy zadawali Mu ból.
Módlmy się za ludy Ameryki Łacińskiej, nękane walkami wewnętrznymi i rewoltami,
aby ich serca pragnienie pokoju i pojednania. Niech rządzący państwami zatroszczą się o
sprawiedliwe prawa i poszanowanie godności wszystkich ludzi. Niech zadbają o najsłabszych
członków swych społeczności.
III TAJEMNICA BOLESNA
CIERNIEM UKORONOWANIE CHRYSTUSA
„Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego
całą kohortę. Rozebrali Go z szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z
ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i
szydzili z Niego, mówiąc: Witaj, królu żydowski! Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili
Go po głowie” (Mt 27,27-29).
Mimo odrzucenia przez ludzi, wyszydzenia i wyśmiania, Jezus pozostał kochającym królem.
On jest królem tych serc, które z wiarą przyjmują Jego królestwo. Jest królem cichych,
pokornych, zasmuconych, cierpiących dla sprawiedliwości, budujących pokój, miłosiernych i
przebaczających.
Módlmy się za narody zamieszkujące Europę, które niejednokrotnie odrzucały jarzmo
Jezusowego krzyża i wyrzekały się Jego królestwa. Prośmy o łaskę odrodzenia wiary, nadziei
i miłości w narodach, które uznają się za chrześcijańskie. Niech Kościół w Europie umocni
się w wierze poprzez misyjne zaangażowanie duchownych i świeckich.
IV TAJEMNICA BOLESNA
DŹWIGANIE KRZYŻA

„Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Żydów: Oto król wasz!
A oni krzyczeli: Precz! Precz! Ukrzyżuj Go! Piłat rzekł do nich: Czyż króla waszego mam
ukrzyżować? Odpowiedzieli arcykapłani: Poza Cezarem nie mamy króla. Wtedy więc wydał
Go im, aby Go ukrzyżowano. Zabrali zatem Jezusa. A On sam dźwigając krzyż wyszedł na
miejsce zwane miejscem Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota” (J 19,14-17).
Jezus przyjął ciężar krzyża „dla nas i dla naszego zbawienia”. Uczynił to, by zaświadczyć o
miłosiernej miłości Ojca, który pragnie zbawienia wszystkich ludzi. Dźwigając krzyż, wziął
na swe barki grzesznego człowieka i jego sprawy: los, przeznaczenie, zmagania, upadki i
radości.
Módlmy się, aby owoce zbawczej Męki Chrystusa stały się udziałem ludów dalekiej
Oceanii. Prośmy, by ten kontynent wydał licznych świętych, którzy będą dla nas przykładem
naśladowania Syna Bożego.
V TAJEMNICA BOLESNA
ŚMIERĆ CHRYSTUSA NA KRZYŻU
„A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. O
godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eloi, Eloi, lema sabachthani, to znaczy:
Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? Niektórzy ze stojących obok, słysząc to, mówili:
Patrz, woła Eliasza. Ktoś pobiegł i napełniwszy gąbkę octem, włożył na trzcinę i dawał Mu
pić, mówiąc: Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, żeby Go zdjąć z krzyża. Lecz
Jezus zawołał donośnym głosem i oddał ducha. A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z
góry na dół” (Mk 15,32-38).
Krzyk Chrystusa jest skargą wszystkich, którzy umierają samotnie, zapomniani i odepchnięci
przez bliźnich. Jest to zarazem lament i prośba za tymi, którzy cierpią w opuszczeniu. Śmierć
Chrystusa na ołtarzu krzyża stała się krwawą ofiarą z Baranka, który gładzi grzechy świata.
Jest wypełnieniem oczekiwań wielu pokoleń wierzących, którzy pragnęli zbawienia.
Módlmy się za Azję, gdzie nieustannie ponawia się dramat śmierci Jezusa. Prośmy,
by ludzie żyjący na innych kontynentach nie zapominali o Azji, ale przychodzili z pomocą
cierpiącym, chorym, ubogim i słabym. Módlmy się o pokój na tym kontynencie oraz ustanie
prześladowań chrześcijan.

IV TAJEMNICE CHWALEBNE
(środa i niedziela)
Zwieńczeniem tajemnic różańcowych są tajemnice chwalebne. Rozważając je umacniamy
swą nadzieję. Prośmy przez pośrednictwo Maryi, Królowej nieba i ziemi o łaskę silnej nadziei
dla misjonarek i misjonarzy, którzy posługują w krajach misyjnych, aby nigdy nie tracili
ducha i stale pamiętali, że ich posłannictwo ma nadprzyrodzony charakter.
I TAJEMNICA CHWALEBNA
ZMARTWYCHWSTANIE CHRYSTUSA
„Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się
do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego
w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: Niewiasto, czemu płaczesz?
Odpowiedziała im: Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono. Gdy to powiedziała,
odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus:
Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała
do Niego: Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę.
Jezus rzekł do niej: Mario! A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku:
Rabbuni, to znaczy: Nauczycielu” (J 20,11-16).
Grób Chrystusa pozostał pusty. Pan powstał z martwych jako pierwszy. Jego
zmartwychwstanie jest zapowiedzią naszego zmartwychwstania. To wydarzenie rozpoczyna
szczęśliwą wieczność, do której zaprasza nas Bóg. Patrząc na nasze życie przez pryzmat tej
najgłębszej tajemnicy wiary, postrzegamy je jako drogę, która prowadzi do domu Ojca.
Śmierć dla wierzących jest bramą, za którą rozpościera się nowy ląd.
Mimo wielu oznak śmierci Afryka pozostaje lądem nadziei na nowe życie. Prośmy, by
wszyscy Afrykańczycy przyjęli prawdę o Zmartwychwstaniu i poddali się mocy Tego, który
nieustannie obdarza życiem wiecznym.
II TAJEMNICA CHWALEBNA
WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE
„On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w
zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym
aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i
darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot
niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest
Panem – ku chwale Boga Ojca” (Flp 2,6-11).
Wniebowstąpienie Chrystusa jest Jego powrotem do domu. Przypomina, że naszą ojczyzną
nie jest ziemia, lecz niebo. Odrywa nas od tego co ziemskie. Kieruje ku temu, co
nieprzemijające i trwałe. Chrystus swoim wniebowstąpieniem wywyższył ludzką naturę. Nie
odrzucił tego, co piękne i szlachetne w człowieku, co jest dziełem stwórczym Boga.
Módlmy się za ludy przeogromnej Ameryki Łacińskiej, by zachowały swe naturalne
pragnienie szczęścia wiecznego i wrażliwość na sprawy wiary. Niech odrzucają pokusę sekt i
synkretyzmu religijnego, zachowując czystość wiary chrześcijańskiej i eschatologicznej
nadziei.
III TAJEMNICA CHWALEBNA
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
„Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym
samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i
napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się
rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym,
i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w
Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów
szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym
języku. Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? – mówili pełni
zdumienia i podziwu. Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie
i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii
oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi
oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach
wielkie dzieła Boże. Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: Co ma znaczyć? –
mówili jeden do drugiego” (Dz 2,1-12).
Zesłanie Ducha Świętego przemieniło zatrwożony Kościół we wspólnotę misyjną, pełną
zapału i odwagi. Apostołowie umocnieni darem z wysoka podjęli śmiało misję zdobycia
świata dla Chrystusa. Mocą Ducha głosili Ewangelię i czynili cuda. Dzięki niezwykłym
interwencjom Ducha Świętego chrześcijaństwo rozprzestrzeniało się szybko w całym basenie
Morza Śródziemnego i przenikało do licznych kultur.
Módlmy się za Ojca Świętego, biskupów, kapłanów, diakonów i cały lud Boży żyjący
w Europie, aby Kościół stał się na nowo pełną mocy Bożej wspólnotą misyjną. Niech Duch
Święty, który jest głównym sprawcą misji, napełnia serca wszystkich wierzących gorącym
pragnieniem, by stawali się prawdziwymi uczniami-misjonarzami Chrystusa.
IV TAJEMNICA CHWALEBNA
WNIEBOWZIĘCIE NMP
„Elżbieta wydała okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami i
błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi
do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z
radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa
powiedziane Ci od Pana. Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój
w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić
mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte
jest Jego imię – a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia zachowuje dla tych, co się Go
boją” (Łk 1,42-50).
Maryja zakończyła swe ziemskie życie i z dusza i ciałem została wzięta do Nieba. Ta, która
była doskonale zjednoczona z Bogiem za życia ziemskiego, pozostała z Nim w komunii na
wieki. Syn nie pozwolił, by Ciało Przeczystej Dziewicy i Matki uległo skażeniu.
Błogosławiona wśród niewiast, pierwsza Uczennica Chrystusa, wzór wiary i miłości w pełni
cieszy się chwałą przyjaciół Boga według obietnicy: „Błogosławieni czystego serca,
albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8).
Naszą modlitwą ogarnijmy ludy Oceanii, gdzie Maryja ma wielu czcicieli i
naśladowców. Prośmy, by Niepokalana Dziewica wybłagała tym ludom łaskę licznych i
świętych powołań kapłańskich, zakonnych i misyjnych. Niech nigdy nie braknie świadków
Chrystusa na tym kontynencie.
V TAJEMNICA CHWALEBNA
UKORONOWANIE MARYI NA KRÓLOWĄ NIEBA I ZIEMII
„Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej
stopami, a na Jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” (Ap 12,1).
Kościół nieprzerwanie wierzy w chwalebne wyniesienie Maryi ponad aniołów i świętych.
Matka Jezusa jest królową nieba i ziemi, Panią naszych serc. Jednocześnie nigdy nie przestaje
być naszą najczulszą Matka, Opiekunką, Doradczynią, Wspomożycielską i Ucieczką. Pełna
niebiańskiej szczęśliwości nie zapomina o swych dzieciach, które żyjąc na tym świecie dążą
do nieba.
Módlmy się za ludy Azji, gdzie Maryja cieszy się czcią milionów swych dzieci, aby
wzrastały w wierze, nadziei i miłości chrześcijańskiej. Niech sanktuaria maryjne, rozsiane po
tym kontynencie staną się prawdziwymi centrami nowej ewangelizacji; nową Kaną
Galilejską, w której nie zamilknie głos Matki: „Uczyńcie wszystko, co Syn mój wam powie”